Τένισον, Άλφρεντ

(Tennyson, Σόμερσμπι, Λινκολνσάιρ 1809 – Όλντουορθ, Χέσλμερ, Σάρεϊ 1892). Άγγλος ποιητής. Γιος κληρικού, σπούδασε στο Κέμπριτζ. Το 1827 δημοσίευσε τα Ποιήματα δυο αδελφών, συλλογή ποιημάτων δικών του και των αδελφών του Τσαρλς και Φρέντερικ. Το 1830 τα Ποιήματα, κυρίως λυρικά και το 1833 μια νέα συλλογή, τα Ποιήματα που, στα ίχνη του Μπάιρον, αποκάλυπταν ήδη την πολυμορφία του T., την προσοχή του στην εκλογή του ποιητικού λόγου, την εξαιρετική ευαισθησία του στη μελωδία και στον ρυθμό. Ο θάνατος, το 1833, του αγαπημένου φίλου και υποστηρικτή του Άρθουρ Χάλαμ λύπησε βαθιά τον Τ. που άρχισε να γράφει τη σειρά των τραγουδιών του Εις Μνήμην που δημοσιεύτηκαν ανώνυμα το 1850, όπου ο πόνος του για τον θάνατο του φίλου του εξιδανικεύεται στην ενσυνείδητη αποδοχή του πόνου ως του καθολικού αισθήματος που συνενώνει τους ανθρώπους. Το ποίημα, εκφράζει επιπλέον μερικά στοιχεία της κρίσης της βικτωριανής εποχής, τη σύγκρουση μεταξύ πίστης και αμφιβολίας και μπορεί να θεωρηθεί ως σύνοψη των φιλοσοφικών και επιστημονικών ενδιαφερόντων της εποχής. Έπειτα από μερικά χρόνια δύσκολης και άσημης ζωής, ο Τ. σημείωσε εξαιρετική επιτυχία με τη δημοσίευση των δύο τόμων Ποιημάτων (1842) και το 1850 ονομάστηκε δαφνοστεφής ποιητής. Η φήμη του από τότε συνεχώς μεγάλωνε, τόσο ώστε το 1883 να του δοθεί ο τίτλος του λόρδου. Από το 1859 έως το 1885 κυκλοφόρησαν οι συλλογές Ειδύλλια του βασιλιά, νέα έκφραση του θρύλου του βασιλιά Αρθούρου, που ο Τ. άντλησε από το έργο του σερ Τόμας Μάλορι και όπου, με μεγάλη πρωτοτυπία στη μετρική αναζήτηση, εκθέτει τα αστικά ιδεώδη της βικτωριανής εποχής. Από τη μεγάλη ποιητική και θεατρική παραγωγή του Τ. πρέπει vα αναφερθούν, μεταξύ άλλων, η γνωστή Ωδή στον θάνατο του δούκα του Ουέλινγκτον (1852), η σύνθεση Η έφοδος της ελαφράς ταξιαρχίας, που περιλήφθηκε στη συλλογή Μωντ και άλλα ποιήματα (1855), το μικρό ποίημα Ήνοχ Άρντεν (1864) και τα δραματικά έργα Βασίλισσα Μαρία (που πρωτοπαίχτηκε το 1876), Χάρολντ (1877) και Το γεράκι (1879, που πρωτοπαίχτηκε το 1884). Η αντιβικτωριανή αντίδραση οδήγησε σε μια βίαιη αντίδραση ακόμα και εναντίον της ποίησης του T., που μόνο έπειτα από τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας ξανακρίθηκε αντικειμενικά. Ο "δαφνοστεφής" Άγγλος ποιητής Άλφρεντ Τένισον σε προσωπογραφία της εποχής.